martes, 24 de febrero de 2009

En memoria de Lolita Moreiras

Estando ausente entereime de que Lolita Moreiras, que coñezo dende fai un montón de anos, cando xunto co seu marido, Carlos Estévez -q. e. p. d.-, iba visitarme a Vilar de Flores, atopouse mal e en moi poucos días faleceu.

Esta nova deixoume conturbado e realmente mal. Lolita era unha muller sinxela pero elegante, moi animosa e xenerosa, que colaboraba con varias asociacións, entre elas "Aixiña", na que estaba no grupo de visitas. O seu óbito é unha grande perda para todos nós. Eu personalmente sinto moito o seu falecemento, e confío que o seu espíritu siga conosco e nos siga iluminando e axudando. O seu recordo perdurará entre nós. Que Deus a teña onde ela se merece.

Estando ausente me enteré de que Lolita Moreiras, a la que conocía desde hace un montón de años, cuando, junto con su marido, Carlos Estévez -q. e. p. d.-, iba a visitarme a Vilar de Flores, enfermó, y en muy pocos días falleció.

Esta nueva me dejó conturbado y realmente mal. Lolita era una mujer sencilla pero elegante, muy animosa y generosa, que colaboraba con varias asociaciones, entre ellas "Aixiña", en la que estaba en el grupo de visitas. Su óbito es una grave pérdida para todos nosotros. Personalmente siento mucho su fallecimiento, y confío que su espíritu siga con nosotros y nos siga iluminando y ayudando. Su recuerdo perdurará entre nosotros. Que Dios la tenga donde ella se merece.

No hay comentarios: