sábado, 14 de febrero de 2009

ESCAPADA A PORTUGAL III


O 29 andivemos polo conxunto que forma a Fortaleza de Valença, con bonitos edificios e baixos adicados ó comercio. Tamén é curioso que demos unhas cantas voltas en busca duns obxectos de cobre que logo vimos na feira de Allariz a máis baixo prezo...


El 29 anduvimos por el conjunto que forma La Fortaleza de Valença, con bonitos edificios y bajos dedicados al comercio. También es curioso que después de dar unas cuantas vueltas en busca de unos objectos de cobre los vimos luego en la feria de Allariz a más bajo precio...

Aquí me tendes a min, lucindo o meu "impermeable" ó lado da miña irmá Luci onda un dos canóns que apuntan cara España.

Aquí me tenéis a mi, luciendo mi "impermeable" al lado de mi hermana Luci junto a uno de los cañones que apuntan hacia España.




Xantamos en Monçao, pero antes paramos en Lapela, cerquiña do Miño, de onde é a Torre defensiva da última foto (o canastro parece levado daquí; as difrenzas a un lado e outro da fronteira moitas veces apenas son perceptibles). Hai que darse conta que estamos na fronteira, i estas construccións de tipo defensivo abundaban ós dous lados. Chegamos deica Melgaço e visitamos o Castelo, do que quedan as murallas que me deixou gardando o meu cuñado encanto el subíu ó alto delas, e unha Torre semellante á de Lapela.

Comimos en Monçao, pero antes nos detuvimos en Lapela, al pie del Miño, de donde es la Torre defensiva de la última foto (el hórreo parece llevado de aquí; las diferencias a un lado y otro de la frontera muchas veces apenas son perceptibles). Hay que darse cuenta que estamos en la frontera, y estas construcciones de tipo defensivo abundaban en los dos lados. LLegamos hasta Melgaço y visitamos el Castillo, del que quedan las murallas que me dejó guardando mi cuñado mientras él subió a su cima, y una Torre semejante a la de Lapela.





jueves, 12 de febrero de 2009

ESCAPADA A PORTUGAL II


O día seguinte, é dicir, o 28, saímos con intención de ir a Viana do Castelo. Enfilamos a N13 (anque hai a posibilidade de ir por auto-estrada) e deseguida chegamos a Caminha, onde había mercado. Xa que non facía moi mal tempo, apeámonos e andivemos dando voltas para non mercar nada. Outra vez ó coche e a seguir a mesma N13 deica Viana.


Al día siguiente, es decir, el 28, salimos con intención de ir a Viana do Castelo. Enfilamos la N13 (aunque hay la posibilidad de ir por autovía) y enseguida llegamos a Caminha, donde había mercado. En vista de que no hacía muy mal tiempo, nos apeamos y anduvimos dando vueltas para no comprar nada. De nuevo al coche y a seguir la misma N13 hasta Viana.



O primeiro que fixemos foi subir ó monte Santa Luzia, pero según ibamos subindo a néboa volvíase máis pecha. No alto non se vía un burro a dous pasos, e houbo que pedir axuda ó vendedor de monecos para orientarse. Entramos ó Santuario de Santa Luzia, que ten unha fermosa escalinata de pedra, pero tamén unha funcional rampa de metal e madeira para o acceso de minusválidos. O Santuario é bonito por dentro e por fóra. Sacamos unhas fotos e baixamos. Chovendo, buscamos un restaurante onde xantamos a feixoada de mariscos e un bacallau asado. Todo moi bo.


Lo primero que hicimos fue subir al monte Santa Luzia, pero según íbamos subiendo la niebla se volvía más cerrada. En la cima no se veía un burro a dos pasos, y hubo que pedir ayuda al vendedor de muñecos para orientarse. Entramos al Santuario de Santa Luzia, que tiene una hermosa escalinata de piedra, pero también una funcional rampa de metal y madera para el acceso de minusválidos. El Santuario es bonito por dentro y por fuera. Sacamos unas fotos y bajamos. Lloviendo, buscamos un restaurante donde comimos una "feixoada de mariscos" y un bacalao asado. Todo muy rico.


Despois de xantar, e chovendo, fomos ver o "Gil Eannes", un vello buque hospital da flota bacallaeira reconvertido en albergue xuvenil, museo e sá de exposicións, pero non era accesible para minusválidos; outra vez subimos ó coche e buscamos o Museo Municipal, que eu tiña referenciado como accesible. Estivemos recorrendo a planta baixa e vendo, aparte doutras cousas, cerámica das distintas fábricas portuguesas, pedras funerarias, e como utilizaban antigamente as pedras como pesos (na pesca, na construcción, etc), pero cando quixemos subir á planta de arriba atopámonos que o elevador non era bastante amplo para min. Grazas á directora? que chamou a dous empregados que amablemente se ofreceron a axudar ó meu cuñado a subirme polas escaleiras, chegamos arriba. Alí admiramos bonitas pinturas, camas con dosel, pequenos mobles lacados da época colonial, etc., etc.
Cando saímos dalí, xa voltamos para a nosa base.


Después de comer, y lloviendo, fuimos a ver el "Gil Eannes", un viejo buque hospital de la flota bacaladera reconvertido en albergue juvenil, museo y sala de exposiciones, pero no era accesible para minusválidos; otra vez subimos al coche y buscamos el Museo Municipal, del que yo disponía de información de que era accesible. Estuvimos recorriendo la planta baja y viendo, entre otras cosas, cerámica de las distintas fábricas portuguesas, piedras funerarias, y como utilizaban antiguamente las piedras como pesos (en la pesca, en la construcción, etc), pero cuando quisimos subir a la planta superior nos encontramos que el ascensor no era bastante amplio para mi. Gracias a la directora? que llamó a dos empleados los cuales amablemente se brindaron a ayudar a mi cuñado a subirme por las escaleras. Allí admiramos bonitas pinturas, camas con dosel, pequeños muebles lacados de la época colonial, etc., etc.
Cuando salimos de allí, ya regresamos a nuestra base.