jueves, 12 de febrero de 2009

ESCAPADA A PORTUGAL II


O día seguinte, é dicir, o 28, saímos con intención de ir a Viana do Castelo. Enfilamos a N13 (anque hai a posibilidade de ir por auto-estrada) e deseguida chegamos a Caminha, onde había mercado. Xa que non facía moi mal tempo, apeámonos e andivemos dando voltas para non mercar nada. Outra vez ó coche e a seguir a mesma N13 deica Viana.


Al día siguiente, es decir, el 28, salimos con intención de ir a Viana do Castelo. Enfilamos la N13 (aunque hay la posibilidad de ir por autovía) y enseguida llegamos a Caminha, donde había mercado. En vista de que no hacía muy mal tiempo, nos apeamos y anduvimos dando vueltas para no comprar nada. De nuevo al coche y a seguir la misma N13 hasta Viana.



O primeiro que fixemos foi subir ó monte Santa Luzia, pero según ibamos subindo a néboa volvíase máis pecha. No alto non se vía un burro a dous pasos, e houbo que pedir axuda ó vendedor de monecos para orientarse. Entramos ó Santuario de Santa Luzia, que ten unha fermosa escalinata de pedra, pero tamén unha funcional rampa de metal e madeira para o acceso de minusválidos. O Santuario é bonito por dentro e por fóra. Sacamos unhas fotos e baixamos. Chovendo, buscamos un restaurante onde xantamos a feixoada de mariscos e un bacallau asado. Todo moi bo.


Lo primero que hicimos fue subir al monte Santa Luzia, pero según íbamos subiendo la niebla se volvía más cerrada. En la cima no se veía un burro a dos pasos, y hubo que pedir ayuda al vendedor de muñecos para orientarse. Entramos al Santuario de Santa Luzia, que tiene una hermosa escalinata de piedra, pero también una funcional rampa de metal y madera para el acceso de minusválidos. El Santuario es bonito por dentro y por fuera. Sacamos unas fotos y bajamos. Lloviendo, buscamos un restaurante donde comimos una "feixoada de mariscos" y un bacalao asado. Todo muy rico.


Despois de xantar, e chovendo, fomos ver o "Gil Eannes", un vello buque hospital da flota bacallaeira reconvertido en albergue xuvenil, museo e sá de exposicións, pero non era accesible para minusválidos; outra vez subimos ó coche e buscamos o Museo Municipal, que eu tiña referenciado como accesible. Estivemos recorrendo a planta baixa e vendo, aparte doutras cousas, cerámica das distintas fábricas portuguesas, pedras funerarias, e como utilizaban antigamente as pedras como pesos (na pesca, na construcción, etc), pero cando quixemos subir á planta de arriba atopámonos que o elevador non era bastante amplo para min. Grazas á directora? que chamou a dous empregados que amablemente se ofreceron a axudar ó meu cuñado a subirme polas escaleiras, chegamos arriba. Alí admiramos bonitas pinturas, camas con dosel, pequenos mobles lacados da época colonial, etc., etc.
Cando saímos dalí, xa voltamos para a nosa base.


Después de comer, y lloviendo, fuimos a ver el "Gil Eannes", un viejo buque hospital de la flota bacaladera reconvertido en albergue juvenil, museo y sala de exposiciones, pero no era accesible para minusválidos; otra vez subimos al coche y buscamos el Museo Municipal, del que yo disponía de información de que era accesible. Estuvimos recorriendo la planta baja y viendo, entre otras cosas, cerámica de las distintas fábricas portuguesas, piedras funerarias, y como utilizaban antiguamente las piedras como pesos (en la pesca, en la construcción, etc), pero cuando quisimos subir a la planta superior nos encontramos que el ascensor no era bastante amplio para mi. Gracias a la directora? que llamó a dos empleados los cuales amablemente se brindaron a ayudar a mi cuñado a subirme por las escaleras. Allí admiramos bonitas pinturas, camas con dosel, pequeños muebles lacados de la época colonial, etc., etc.
Cuando salimos de allí, ya regresamos a nuestra base.

No hay comentarios: